Τι απορρίπτουμε;

• Τις αναγνώσεις της μυθολογίας που τη μειώνουν σε ρομαντισμό του εθνικού κράτους.
• Τις ερμηνείες που παρουσιάζουν τους θεούς ως σύμβολα εξουσίας και τη μοίρα ως ένδειξη υποταγής.
• Τις δομές που εξιδανικεύουν τον αρχαίο κόσμο ως "χρυσή εποχή".
• Τα συστήματα που ηρωοποιούν μυθολογικά πρόσωπα ενώ τα παρουσιάζουν χωρίς πολιτική υποκειμενικότητα.
• Την ιστορική προσέγγιση που περιορίζει την έννοια της αντίστασης μόνο στους σύγχρονους αγώνες και αγνοεί τη μυθολογική συνείδηση.

Τι υπερασπιζόμαστε;

• Την ανακάλυψη των στιγμών προσωπικής βούλησης μέσα στους μύθους.
• Την ιδέα ότι κάθε μύθος μπορεί να ξαναγραφεί και να μεταμορφωθεί.
• Τη μυθολογία ως αρχέτυπη μνήμη των σημερινών αγώνων ελευθερίας.
• Ότι κάθε μορφή που λέει “όχι” στην εξουσία είναι στοιχείο της mythoanarkhia.
• Την υπεράσπιση του φυσικού, του σωματικού, του γλωσσικού και του βιωματικού απέναντι στη θεϊκή εντολή.

Πώς γράφουμε;

• Διαβάζουμε τους μύθους από την ανάποδη.
• Δημιουργούμε εναλλακτικά τέλη.
• Μεταφράζουμε τις φράσεις τους στο σήμερα.
• Καταρρίπτουμε τους θεούς και δίνουμε φωνή στον λαό.
• Μετατρέπουμε τους μύθους από θρύλους σε εργαλεία.
• Κάθε κείμενο είναι ένας σπόρος εξέγερσης. Κάθε φιγούρα είναι η ηχώ της ελευθερίας μέσα μας.

Σε ποιους γράφουμε;

• Σε όσους επιλέγουν την ύπαρξη, όχι την ταυτότητα.
• Σε όσους δεν ακολουθούν αλλά ανοίγουν δρόμους.
• Σε όσους είναι ενάντια όχι στον βασιλιά αλλά στην ίδια τη βασιλική ιδέα.
• Σε όσους δεν κοιτούν τη γυμνότητα του βασιλιά, αλλά αναρωτιούνται γιατί υπάρχει.
• Σε όσους μιλούν όχι από τη Δύση ή την Ανατολή, αλλά από το μέσα, το κάτω και το πάνω.

Τελευταία λέξη

Αυτό δεν είναι αφήγηση, είναι αντι-αφήγηση.
Αυτό δεν είναι πίστη, είναι πολιτισμός αμφιβολίας.
Αυτό δεν είναι δρόμος, είναι πρόσκληση να ανοίξεις τον δικό σου.
Δεν θα διαπραγματευτούμε με τους θεούς.
Δεν θα γράψουμε αλυσοδεμένους ήρωες.

Γιατί οι μύθοι δεν είναι για βασιλιάδες,
αλλά για εκείνους που θέλουν να καταστρέψουν την ιδέα τους.

Αυτό δεν είναι έκδοση, είναι χώρος στάσης.
Αυτό δεν είναι κοινότητα, είναι ηχώ.
Εδώ δεν υπάρχουν ηγέτες· μόνο αρχές.

Η Mythoanarkhia είναι η απελευθέρωση του μύθου από την εξουσία.
Δεν υπάρχει για να αφηγηθεί το παρελθόν, αλλά για να απελευθερώσει την αφήγηση.
Δεν βλέπει την ιστορία ως έγγραφο, αλλά τον μύθο ως ερμηνεία.
Δημιουργεί ένα πεδίο σκέψης όπου η συλλογική εμπειρία αντηχεί χωρίς εξουσία.

Δεν υπάρχουν έθνη εδώ, γιατί οι αφηγήσεις είναι πιο αρχαίες από τα σύνορα.
Δεν ρωτάμε για διαβατήριο, γλώσσα, φύλο ή ιδεολογία.
Δεν έχει σημασία η ταυτότητα, αλλά η συμβολή.
Δεν μένει το όνομα, αλλά το ίχνος.

Είναι ενάντια στη ακαδημαϊκή αποστείρωση και στη γλώσσα που εμπορευματοποιεί τον πολιτισμό.
Ο μύθος δεν είναι μουσείο· είναι ζωντανό σώμα.
Η αφήγηση δεν καταναλώνεται – ανοίγεται, διακλαδίζεται, πολλαπλασιάζεται.

Η Mythoanarkhia έχει κατεύθυνση, όχι ηγέτη.
Η κατεύθυνση καθορίζεται από τις ιδέες, όχι από τα πρόσωπα.
Όλοι οι συνεισφέροντες είναι ισότιμοι.
Αλλά η πορεία των κειμένων καθορίζεται από τα ίχνη στο έδαφος.

Η γλώσσα αυτής της δομής είναι επίσης ιδεολογική:
Απέναντι στην πολιτιστική κυριαρχία της αγγλικής, η προεπιλεγμένη γλώσσα είναι η Εσπεράντο.
Αλλά κάθε γλώσσα έχει το σώμα της σε αυτό το πεδίο.
Το μανιφέστο είναι πολυγλωσσικό – γιατί κάθε μύθος γεννιέται πολύγλωσσος.

Η συμμετοχή εδώ είναι μορφή ίχνους.
Όποιος θέλει, μπορεί να συμβάλει προσωρινά ή με σταθερή ταυτότητα.
Αλλά κάθε συμβολή ανοίγει ένα νέο αγγείο στον συλλογικό μύθο.

"Όχι μύθος, αλλά μύθος. Όχι γνώση, αλλά αφήγηση. Όχι ιστορία, αλλά ερμηνεία."
"Η γλώσσα δεν είναι επιλογή, είναι εργαλείο εξίσωσης."

Η Mythoanarkhia δεν είναι σχολή, είναι ίχνος.
Όσοι θέλουν να βαδίσουν σε αυτό το ίχνος, είναι εδώ.